Tess Merlot & Guillaume Marcenac Trio

Dat het Franse chanson als geen ander genre gestalte weet te geven aan gevoelens van verdriet, geluk en nostalgie, realiseerde ook zangeres Tess Merlot zich toen zij voor het eerst haar eigen liedjes schreef. Vier jaar na het schrijven van het lichtvoetige Mon Paris en twee jaar na het uitkomen van haar debuutalbum Laissez-moi, zocht ze opnieuw naar woorden en melodieën om nieuwe veranderingen in haar leven uit te drukken. Het verdwijnen van het ouderlijk huis en de connectie met de kindertijd, de vergankelijkheid van vriendschappen, maar ook de evolutie van een langdurige liefde en de sprongen in het diepe die we, eenmaal volwassen, blijven maken. Haar tweede album Chante la vie is -kortom- een ode aan het leven als dertiger, die ook bij andere generaties herkenbaarheid oproept.